Twee sluiers en een Oranda...

[astrid j]

Ja dat snap ik
Soms is het best moeilijk, je kent de mensen niet, en wie weet wat ze zijn wijs gemaakt in een dierenwinkel

[ZSjonnie]

De laatste keer dat ik keek was dit een forum voor de serieuze fancy goldfish liefhebber.
Ik neem aan dat serieuze fancy goldfish liefhebbers de waarheid kunnen waarderen..

Maar het lijkt me verstandig om nu weer ontopic te gaan, want we dwalen hier van het onderwerp af.

[astrid j]

On topic, Pipsie, ik waardeer alle informatie wel, en ik hoop als je dit alles leest dat je een foto plaatst van je bak en vissen zodat wij je met raad en daad bij kunnen staan.
Ook hoop ik dat je alle informatie waardeert, want voor een mooie gezonde bak krijg je hier echt gouden tips
Dus vraag maar raak

[Pipsie]

Ik vond mijn post terug na jaren terug vanwege allerlei computer, inlog ed problemen en las jullie antwoorden.
Ik ben gemengd over de status daarvan. Inmiddels is mijn Oranda overleden en ook de twee anderen. De zilvere overleed twee maanden geleden plotseling, hij ging scheef hangen tussen de planten, ik tilde hem over in de isolatie waar hij een halve dag later overleed.
De laatste heb ik een paar dagen geleden moeten euthasasieren met kruidnagelolie, hij was gezwollen tot twee keer z'n dikte en zijn schubben gingen uitstaan. Het was gewoon te zielig om aan te zien. Hij spartelde ook niet meer toen ik hem in z'n laatste badje legde. Gelukkig zakte hij weg zonder stuiptrekkingen terwijl ik de dosis verhoogde. Kent iemand dat hulpeloze gevoel?
We speken over "maatjes" die we jaren verzorgd hebben, waarvoor je alles deed om ze beter te maken, de kennis die je via hen verzamelde kon hen wellicht van deze vroegtijdige dood behoeden. In geld spreken we over meer dan 1000 euro als dat relevant zou zijn, wat het niet is.
Ik heb ook twee kinderen die ik tot hun afstuderen heb ondersteund, een Msc en een Ma, je doet ook alles voor ze met liefde, voor bedragen over de 100.000 omdat ze dat waard zijn. Onze visjes zijn in een bepaald opzicht ook onze kinderen (zorgen-kinderen) Dat is onze eigen keus, we kiezen ervoor om ze te verzorgen zoals ik dat deed.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat de pijn die ik ondervind bij het verliezen van mijn visjes even reeel is als de pijn die ik voelde toen mijn moeder overleed en voor sommigen mag dat hillarisch klinken. Dat is ok. Ik wil mijn moeder niet vergelijken met mijn visjes maar de emotionele impact is even groot, of dat nu aan mijn moeder lag of niet.
Elementair gezien wil je nu eenmaal beschermen de wezens die aan je toegewezen zijn, dat zit in de aard van een man. In die functie doet het pijn om te verliezen wat onder jouw protectie valt.
Well, heads up to all, ik ben op zoek naar een koppel mannetjes uit hetzelfde nest omdat deze vaak elkaar niet naar het leven staan. Een tweetal mannetjes van 2 jaar zodat ze herkenbaar zijn als mannen. Uit een nest waarvan zeker is dat ze adequaat verzorgd zijn. Helaas meen ik te weten waarover ik spreek.