Zwemblaasproblemen bij kweekvarianten van de goudvis

Artikelen van het FancyGoldfish-forum [openbaar]
Plaats reactie
ZSjonnie
Lid FGF
Berichten: 5243
Lid geworden op: 21-10-2011 18:39

Zwemblaasproblemen bij kweekvarianten van de goudvis

Bericht door ZSjonnie » 01-02-2012 23:26

Zwemblaasproblemen bij kweekvarianten van de goudvis
Door: Jan Burger. 28-12-2010


Voorwoord
Zwemblaasproblemen, wellicht een van de meest voorkomende problemen bij kweekvarianten van de goudvis.
Desondanks toch een onderwerp waar veel onduidelijkheid over is. Het is de bedoeling om meer informatie te geven over het probleem zelf, de verschillende vormen, de oorzaken en de mogelijke behandelingen.
Ook zou het kunnen helpen om een aantal fabeltjes uit de wereld te helpen.

De zwemblaas
Om een heel lang verhaal kort te maken:
De zwemblaas bestaat uit de met elkaar verbonden craniaal en caudaal blaas. Deze twee blazen zitten in een luchtdicht vlies en zijn met gas gevuld. Samen zijn ze verantwoordelijk is voor het drijfvermogen en spelen een grote rol in het evenwicht van de vis. De zwemblaas is boven in de buikholte onder de ruggengraat te vinden, tussen de craniaal en de caudaal nier en is verbonden met bloedvaten. Via de bloedvaten kan de blaas heel langzaam met gas gevuld worden vanuit de bloedsomloop, als de vis meer drijfvermogen nodig heeft. De goudvis heeft net als sommigen andere vissen een verbinding van de zwemblaas naar de slokdarm. Op deze manier kan er overtollig gas via de slokdarm met de ontlasting mee naar buiten ontsnappen en zo zijn drijfvermogen verminderen.

Vormen
Zodra een goudvis zijn evenwicht verliest, gaat drijven, of de vis blijft veel op de bodem liggen, wordt er vaak meteen geroepen: “Dat is een zwemblaasprobleem, voer wat doperwtjes en je bent er vanaf.”
Helaas is dit in veel gevallen niet de oplossing en zit het wat gecompliceerder in elkaar. Er bestaan namelijk meerdere vormen van zwemblaasproblemen. Elk heeft zo zijn oorzaak en niet elke vorm is ook daadwerkelijk te behandelen.
Zwemblaasproblemen zijn te verdelen in 3 verschillende groepen.
I. Onderontwikkeling.
II. Verkeerd voer.
III. Parasitaire, bacteriële of virale infectie.

Oorzaken
I. Tijdens de ontwikkeling van het embryo kan het al fout gaan. Doordat de kweekvarianten vaak een korter en dieper lichaam hebben, zitten de organen dichter op elkaar als bij de wilde goudvis. Hierdoor is de kans groot dat de zwemblaas klem komt te zitten of wordt vervormd, zodra er andere organen verkeerd groeien. Goudvissen kunnen in de gehele opgroeifase nog vergroeit raken bij verkeerde omstandigheden. Vaak is er dan van buiten niets te zien, behalve dat de vis niet doorgroeit. Echter groeien de organen wel door en kan er in de vis een hoop fout gaan. De vraag is dan hoelang de vis het nog overleefd en of de vis er geen last van heeft.
II. Door verkeerd of teveel voer kan de slokdarm verstopt raken. Er gaat al een lange tijd het fabeltje rond, dat goudvissen alleen zinkend voer mogen. Het verhaal hierachter is dat ze met drijvend voer lucht mee happen en dit zou vervolgens zorgen voor zwemblaasproblemen. Echter is hier weinig van waar en is het zelfs bij sommigen varianten aan te raden om drijvend voer te geven. Als een goudvis lucht mee hapt, komt dit er grotendeels via de mond en/of kieuwen weer uit. Gebeurt dit niet, dan komt het in de slokdarm en zal het uiteindelijk alsnog met de ontlasting mee naar buiten komen. Als er te veel lucht in de slokdarm komt, kan de vis zijn evenwicht kwijtraken, maar dit licht dus niet aan de zwemblaas.
Wel moet er opgepast worden met vlok voer. Alle soorten droogvoer zetten uit in het water. Het probleem bij vlok voer is dat de vissen er amper op kauwen en in veel gevallen meteen doorslikken. Daarom is het aan te raden om granulaat te voeren. Op granulaat moet eerst goed gekauwd worden, voordat ze het kunnen doorslikken. Hierdoor heeft het voer genoeg tijd om uit te zetten. Al krijgt het voer geen tijd om uit te zetten voordat het doorgeslikt wordt, dan zet het pas uit in de slokdarm en kan leiden tot een verstopping in de slokdarm. Op deze manier kan de slokdarm zodanig uitzetten, dat de zwemblaas of de verbinding hiertussen wordt afgekneld. Als de zwemblaas wordt afgekneld, wordt er gas uit de zwemblaas gedrukt, waardoor de vis drijfvermogen verliest. Als de verbinding tussen zwemblaas en slokdarm wordt afgekneld, kan de vis geen overtollig gas uit de zwemblaas kwijt, waardoor de vis gaat drijven.
Er zijn droogvoer soorten welke bepaalde granen en/of suikers bevatten, die in de slokdarm gassen produceren. Dit heeft geen invloed op de zwemblaas, maar de vis kan hierdoor wel zijn evenwicht kwijt raken.
III. Een parasitaire infectie lijdt vaak niet meteen tot zieke vissen. Maar doordat een parasiet de vis irriteert, kan het immuunsysteem afzwakken, waardoor bacteriën en/of een virus de kans krijgen toe te slaan. Een infectie kan zowel direct aan de zwemblaas als indirect aan andere organen zorgen voor een zwemblaasprobleem. Een directe infectie van de zwemblaas kan het vlies aantasten, waardoor de zwemblaas op een gegeven moment niet meer naar behoren kan functioneren. Er kan een pus-achtige laag over de zwemblaas komen, welke vol zit met bacteriën. Maar het vlies kan ook hard worden. Er kunnen ook andere delen van de zwemblaas aangetast worden, welke verantwoordelijk zijn voor het vullen en legen van de zwemblaas en voor het op peil houden van de druk. In het geval van een directe infectie kan de vis meerdere symptomen vertonen. De vis kan gaan drijven, op de bodem liggen, ondersteboven hangen en zelfs met zijn kop naar boven of naar beneden hangen.
Bij een indirecte infectie, kunnen er andere dingen in de buikholte gebeuren, waardoor de zwemblaas uiteindelijk afgekneld wordt.
Parasitaire, bacteriële en virale infecties kunnen overdraagbaar zijn naar anderen vissen. Daarom moet in dit geval altijd de vis meteen in quarantaine behandeld worden.

Behandeling
Zodra een vis symptomen vertoont van zwemblaasproblemen, is het verstandig om in eerste instantie veel gekookte/gepelde doperwten te voeren. Dit heeft een laxerende werking. Let daarna goed op of de vis gaat poepen. Als alles eruit komt en de vis zwemt weer normaal, dan licht het aan het voer. Echter blijft de vis dezelfde symptomen vertonen, dan is de kans groot dat het om een andere oorzaak gaat.
I. Een geboren afwijking of vergroeiing is niet te behandelen. De vis gaat echter nooit drijven bij een vergroeiing. Vaak kan de vis nog voor een langere tijd normaal zwemmen als de osmotische druk wordt veranderd. De osmotische druk is te veranderen door een continu zoutgehalte tot 0,2%. Zodra dit niet meer werkt en de vis er duidelijk last van heeft, zit er niets anders op als euthanasie.
II. Zwemblaasproblemen door verkeerd voer zijn goed en vrij gemakkelijk te behandelen. Door laxerend te voeren, komt alles eruit. Het probleem is dan verholpen, maar moet er naar de oorzaak gekeken worden. Laat het voer eerst een paar minuten in een bakje water weken, alvorens het te voeren. Al is hier het probleem mee verholpen, dan heeft het voer meer tijd nodig om uit te zetten. De keuze is dan om dit elke voerbeurt te herhalen of om dit niet meer te voeren. Mocht dit niet baten, dan bevat het voer bepaalde granen en/of suikers, welke gassen produceren in de slokdarm. Gebruik dit voer niet meer en zoek een kwaliteit voer waar positieve ervaringen mee zijn.
III. Parasitaire, bacteriële en virale infecties zijn de meest lastige om te behandelen. Helaas zijn er zelfs een aantal bij waar geen juiste behandeling van bekend is. Zoals al eerder aangegeven, is het in het geval van een parasitaire, bacteriële of virale infectie altijd aan te raden om de vis zo snel mogelijk in quarantaine te behandelen. Wordt dit niet of niet op tijd gedaan, is de kans groot dat het overgedragen wordt op andere vissen. Dit is vaak niet meteen zichtbaar, dus gevaarlijk.
Begin altijd met het meten van de waterwaardes. Op deze manier is de oorzaak vaak te bepalen en kan dit voorkomen worden. Slechte waterwaardes tasten het immuunsysteem van de vis aan, waardoor parasieten, bacteriën en virussen de kans krijgen om toe te slaan.
Er bestaat helaas geen medicijn om alle mogelijke veroorzakers aan te pakken. Het is dus belangrijk dat er eerst wordt bepaald om welke parasiet, bacterie of virus het gaat. De veroorzaker en het zwemblaasprobleem bezorgen de vis een hoop stres. Medicijnen bezorgen nog eens meer stres. Als er verkeerde medicijnen worden toegediend, wordt er dus onnodig stres bezorgd en dit zou dodelijk kunnen aflopen.
- Is de vis actief?
- Zijn er rode plekken aanwezig op de buik, vinnen of aan het begin van de vinnen?
- Hoe is de eetlust?
- Zijn de kieuwen mooi donker roze en helder?
- Hoe ziet de ontlasting eruit?
Parasitaire infecties zijn vaak iets makkelijker te herkennen, maar kunnen bacteriën de kans hebben gegeven. Des al niet te min om ook deze uit te sluiten en indien nodig te behandelen.
- Heeft de vis stippen op de staart en/of lichaam?
- Heeft de vis pukkels?
- Heeft de vis een verhoogde slijmhuidproductie?
- Zondert de vis zich af?
- Maakt de vis schrikachtige/hyperactieve bewegingen?

Zodra de oorzaak bekend is kan er behandeld worden met medicijnen. Mocht het te laat zijn of mocht er geen behandeling voor bestaan, dan is er geen andere optie als euthanasie.
Een zwemblaasprobleem veroorzaakt te veel stres, waardoor de vis niet gelukkig kan leven.

Voorkomen
Niets is belangrijker dan voorkomen. Veel gevallen hadden voorkomen kunnen worden, door de waterwaardes in de gaten te houden, kwaliteit voer te gebruiken en zorgen voor goede omstandigheden. Zodra er een ziekte optreedt, heeft de vis al veel stres te verduren gehad en de behandeling kost vaak nog meer stres. Veel ziektes zijn overdraagbaar en een gestreste vis kan anderen vissen ook stres bezorgen. Zelfs het vergroeien van de vis had voorkomen kunnen worden, door te zorgen voor optimale omstandigheden. Een vergroeiing kan niet meer opgelost worden en leidt vaak in de toekomst voor meer problemen. Uiteraard geldt dit niet als de vis al vergroeit is aangeschaft/overgenomen.
De goudvis wordt nog te vaak gezien als ‘zomaar’, of een erg simpel, niet veel eisend visje. In tegendeel is het over het algemeen een vis waar een band mee gecreëerd wordt, gevoelig voor slechte omstandigheden en door hun formaat veel eisend.
Kweekvarianten van de goudvis met een dubbele staart, hebben minder ruimte nodig als met een enkele staart. Maar toch is vaak meer als een tropische vis.
Het uiterste minimale per vis:
- 50 Liter water netto.
- 1 Meter aquariumlengte.
- Een ingedraaid filtersysteem van 3 á 4 keer de inhoud van het aquarium per uur.
- 50% Water verversen per week.
- Waterwaardes regelmatig meten en actie ondernemen indien nodig.
- Maak alleen gebruik van kwaliteit voer.
- Zorg te allen tijde voor schoon en zuurstofrijk water!

Nawoord
Euthanasie van een vis klinkt niet prettig en lijkt onacceptabel. Maar doordat een vis niet kan vertellen of hij gezond en gelukkig is, wordt er door de mens al snel aangenomen van wel. Ook speelt gebrek aan kennis en ervaring vaak een grote rol. Kies niet het beste voor jezelf, kies het beste voor de vis.
Er bestaan dokters welke gespecialiseerd zijn in vissen. Mocht je er zelf echt niet uitkomen, kan je altijd op zoek gaan naar zo iemand. De kosten vallen vaak behoorlijk mee. Zij weten vaak veel meer en zij kunnen vaak veel meer.
Een complete handleiding geven over dit probleem is bijna onmogelijk. Maar het zou een duwtje moeten geven in de goede richting.


Dit artikel mag uitsluitend (deels) gebruikt worden met duidelijke bronvermelding!
Goudvis kwekers zijn het niet altijd eens met goudvis importeurs die het niet altijd eens zijn met goudvis houders.
Ieder heeft een ander doel, standpunt en perspectief. Hierdoor is een mening niet per se fout.

Evelien
Lid FGF
Berichten: 3376
Lid geworden op: 07-11-2011 11:45

Bericht door Evelien » 02-02-2012 13:06

Goed dat je dit hier even duidelijk uit te doeken doet, er zijn genoeg misverstanden rond dit onderwerp!

Plaats reactie